UWAGA !!!


Szukajcie mnie pod pseudonimem - Claudia Alyssa Steward !
Chomikuj: whisper.of.soul !
zmiany _ zmiany _ zmiany _ zmiany !!!

środa, 11 maja 2011

Zapomnisz

http://www.youtube.com/watch?v=f4smEzlukoY

Odłożyłam do szklanki szczoteczkę do zębów i ostatni raz spojrzałam w lustro. Zrezygnowana wycofałam się z łazienki i powoli stąpając przeszłam do swojego pokoju. Zrobiłam w nim cztery kroki, patrząc na swoje stopy.
- Słodka piżamka - usłyszałam głos, który wydawał się pochodzić gdzieś z bliska. Odruchowo uniosłam głowę przed siebie. Siedział na moim łóżku wyraźnie skrępowany, co nie było z pewnością jedną z cech jego charakteru. Kciukiem rysował kółka na wierzchu drugiej dłoni.
- Jestem zmęczona, Damon - powiedziałam niemiło, z resztą nie zastanawiając się nad swoją odpowiedzią. Ostatni raz, kiedy był w moim pokoju nie skończył się dobrze, toteż od razu poczułam ogarniający mnie strach, a zarazem smutek spowodowanym tym faktem. Wstał powoli i postawił pierwszy krok w moją stronę. I drugi, i trzeci. Stojąc metr ode mnie pokazał mi, co trzyma w ręku. Wystawił mój naszyjnik na wysokość swojej twarzy i czekał na moją reakcję.
- Przyniosłem ci to. - Odruchowo otworzyłam usta zdziwiona tym wszystkim.
- Myślałam, że zginął - mówiłam o nim, jak o osobie. Była to bardzo ważna rzecz, jaką podarował mi Stefan. Damon pokręcił głową. - Dziękuję. - wyciągnęłam rękę, prawie chwytając przedmiot, ale Damon zdążył cofnąć rękę. - Daj mi go - poprosiłam. Jeszcze chwilę trzymał go w tej samej pozycji, patrząc na mnie tak, jakby chciał mi coś powiedzieć. Koniecznie bez naszyjnika. Zamarłam. Co znowu kombinował? Mógł teraz zrobić wszystko. Mógł mnie skrzywdzić, wykorzystać... Przecież nie miałam ochrony. Mógł mną manipulować. Kazać mówić prawdę. Wszystko.
- Po prostu chcę ci coś powiedzieć. - Zgadłam.
- Dlaczego musisz mi to powiedzieć, nie dając mi naszyjnika? - zapytałam zdenerwowana. Przeszedł mnie zimny dreszcz. Przecież się go nie bałam. Damon pomagał mi od dłuższego czasu, a potem... Potem przyszedł do mojego pokoju i chciał zabić mojego brata. Cudem udało mu się przeżyć. Cudem. Wiedziałam już do czego jest zdolny. Mimo to jednak, czułam, że się go nie boję.
- Bo to, co ci teraz powiem jest... - zastanowił się chwilę nad dobraniem odpowiednich słów. Patrzył nadal w dół. Nie mógł mną sterować. Byłam bezpieczna. - jest prawdopodobnie najbardziej egoistyczną rzeczą, jaką kiedykolwiek powiedziałem w swoim życiu. - Zerknął na mnie, chcąc wiedzieć, czy jestem gotowa. Zakręciło mi się w głowie.
- Damon, nie mów tego. - Kompletnie nie spodziewałam się niczego, nie podejrzewałam co ma mi do powiedzenia. Ale wiedziałam, że jeżeli on uważa to za egoistyczne, to ja będę odczuwać to podwójnie. Poza tym ten jego dziwny spokój. Ta szczerość, zero żartów. Powaga.
- Nie, muszę to teraz powiedzieć. - Wyglądało to jakby wszystkie emocje, jakie mieściły się w jego sercu wypłynęły na powierzchnię jego ciała. Podszedł do mnie te kilka kroków i delikatnie złapał mnie za ramiona. - Po prostu musisz to usłyszeć. - Teraz brzmiało to jakby przepraszał. Chciał się wycofać, a jednocześnie coś ze środka zmuszało go do wyznania. Popatrzył mi w oczy. Głęboko w oczy. Wiedziałam, że nie chodzi mu o coś złego. Widziałam to w jego jasnozielonych tęczówkach. Rozpoznałabym kiedy by kłamał. Nasze twarze dzieliło parę centymetrów, a jednak się nie bałam.
- Kocham cię, Elena. - Zrobiło mi się duszno. Co on wyprawiał? Tego nie spodziewałabym się nigdy. Byliśmy tylko przyjaciółmi, jeśli można tak nazwać więź łączącą człowieka z wampirem. - I właśnie dlatego, że cię kocham, nie mogę być samolubny. Dlatego nie możesz wiedzieć. - Nie zrozumiałam. Skrzywiłam brwi, a Damon to zauważył. Wiedział, że nie rozumiem, ale nie chciał tego tłumaczyć. Chwilę staliśmy w milczeniu. Ja zszokowana, on szukający odpowiednich słów.
- Nie zasługuję na ciebie. - Z przypływu emocji pokręciłam głową. Mówił dalej. - Ale mój brat tak. - Znowu nie rozumiałam. Skoro tak, po co mi to mówił? Przybliżył swoją twarz do mojej i pocałował mnie w czoło. Nie wiem dlaczego żałowałam, że nie całowaliśmy się naprawdę. Przecież kochałam Stefana. Ta myśl zaraz zniknęła. Przecież Damon chciał zabić mojego brata. Przecież jest zdolny do wszystkiego. Nie mogłam się z nim przyjaźnić. A tym bardziej, nie mogło nas łączyć nic więcej. Znowu patrzył mi prosto w oczy, a ja nieco skrępowana, spuściłam wzrok, ale nie wytrzymałam ciekawości. Znowu na niego spojrzałam. Swoją prawą ręką pogłaskał kosmyk moich włosów.
- Boże, gdybyś mogła o tym nie zapominać - szepnął, a ja znowu skrzywiłam się, nie wiedząc dlaczego tak powiedział. Jeszcze bardziej przybliżył swoją twarz, a nasze oczy znajdowały się na tej samej wysokości. - Ale musisz. - Po jego policzku spłynęła łza.
Mrugnęłam i przed moimi oczami pojawił się mój pokój. Rozejrzałam się, sama nie wiedząc za czym. Okno było otwarte. Być może otworzyłam je wcześniej. Nie pamiętałam. Coś jeszcze się zmieniło. Na szyi poczułam swój naszyjnik.

8 komentarzy:

  1. Doskonale wiesz, że ostatnio trochę się zaniedbałam w pisaniu komentarzy, ale coś nie mam do tego głowy. Ale piszę :P
    Sama nie wiem, co o tym sądzić- napisane ejest dobrze, bardzo dobrze, ale chyba wolę, gdy piszesz takie swoje rzeczy.
    Scena z pamiętnika wampirów naprawdę ładniusia, mimo, że nie oglądam xD
    Ale ogólnie fajnie :D Widać, że lubisz serial :P

    Marysia (:

    OdpowiedzUsuń
  2. Oj ! Pamiętniki Wampirów .
    Bez obrazy dla fanów , ale twierdzę , że to jest BLE .
    Wybaczcie serdecznie . ; ) .

    Claudio Alysso Steward , wybacz , ale nie podoba mi się too . ; ( . <3

    Kocham Cię , ale nie kocham tego . ; ( .

    Twórz dalej krwawe historiee ! <33

    Twoja . <333

    OdpowiedzUsuń
  3. Claudio Alysso Stewart , mam dla Ciebie złą wiadomość - nie podoba mi się too . ; ( .
    Wybacz , ale nie lubię Pamiętników Wampirów .
    Nie toleruję tego , Wybaczcie mi .

    Czekam na więcej krwawych opowiastek . ; * .

    OdpowiedzUsuń
  4. Serdecznie zapraszam na http://snowboard-opowiadania.blog.onet.pl . Mam nadzieję że się spodoba :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Świetne, super, mega!!! :D

    OdpowiedzUsuń
  6. Komentarz z chomikuj:
    irris2, napisano 12.05.2011 16:39 usuń zablokuj
    Pamiętny moment, gdy Damon wyznawał miłość Elenie [;p] Uhuhu xD Fajnie, fajnie [;p]

    OdpowiedzUsuń
  7. Komentarze z chomikuj:
    BreadIsDrug, napisano 12.05.2011 19:03 usuń zablokuj
    Coz, masz ciekawa wizje zycia po smierci, jednak calkowicie rozna od mojej. Podobnie jak Dreszczyk wole pieklo. Pieklo kojarzy mi sie z grzesznymi przystojniakami, a niebo, coz, z starszymi paniami i dziecmi i przymulami. [:D] No... xD Ale ogolem bylo b. ladnie opisane.
    Pozdr,
    BID
    Dr.Dreszcz, napisano 5.05.2011 15:08 usuń zablokuj
    "Tu stawia się kolejna wizja" - te stawia się nie brzmi dobrze. Może lepiej by było pojawia się.
    "Bóg będzie sądził nas ze wszystkich spraw, jakie w życiu zrobiliśmy."- i kolejne trochę dziwne zdanie. Może " Bóg będzie osądzał wszystkie nasze postępki"
    Więcej niedociągnięć chyba nie było.
    Co do samej miniaturki... Hymm Powiem ci, że osobiście uważam iż jest ona słabsza niż poprzednie.
    Wogóle czytając to nie odczuwałam emocji. Nie wiem czemu. Może jestem inna. Co do teorii jest interesująca. Chociaż zupełnie różna od mojej. ja osobiście uważam, iż w niebie jest totalna zmuła. Piprz*one aniołki śpiewają psalmy, a wszyscy non stop się modlą. Dla tego też chciałabym trafić do piekła. Tam są imprezy, zabawy, orgie i takie tam xD
    Noo ale dość już o tym bo to wogóle odbiega od tematu.
    Tak więc nie do końca mi się podobała ta miniaturka. To jest tylko i wyłącznie moja opinia i mam nadzieję, że Cię nie uraziłam. Jeżeli tak to przepraszam [:)]

    Dr.Dreszcz
    PoOolishOw, napisano 5.05.2011 08:56 usuń zablokuj
    ;o
    Wryło mnie.. Jak narazie zebrałam się do przeczytania tylko tej miniaturki , bo niestety mój czas mi na to nie pozwala [;/] i to mnie dołuje!
    Czytałam i oderwać się nie mogłam - poważnie. [:)]
    Oczywiście, Twoja wizja tego co bd po śmierci, jest ... Twoja. Każdy ma inną, sama tak napisałaś, ja mam swoją, [;)] ) Oczywiście, do Twojej wizji nie mam zastrzerzeń. Swietnie mi się ją czytało i przynajmniej czułam 'coś' czytając tą miniaturkę. [:)]
    I tu maaasz spooory plus u mnie ^.* ;*

    Ice-Fire, napisano 15.05.2011 11:04
    Może nie będę komentować samego początku, ale przejdę do tej chwili, w której główna bohaterka czuje, że umiera. Skupiasz się na tym, jak to się stało. Moim zdaniem powinnaś bardziej opisać to, co czuła w danej chwili dziewczyna. Piszesz, jak odchodziła z tego świata, jak ból rozprzestrzeniał się po całym ciele, ale co wtedy czuła? Czy była przerażona, a może czekała na tę chwilę tak długo, że z radością ją powitała? Już widzę, iż napisałaś, że się bała. Jednak, jak dla mnie to za mało, ale to tylko moja subiektywna opinia.

    Podobało mi się to, w jaki sposób opisałaś tunel, w który zagłębiała się umierająca. Zauważyłam w tym fragmencie kilka powtórzeń. Opisałaś to w pewien nostalgiczny sposób, który zbytnio nie przypadł mi do gustu. W tym opowiadaniu mogłaś manipulować uczuciami czytelnika, wprowadzić go w pełne napięcia oczekiwanie, żeby na końcu mógł odetchnąć z ulgą.

    Jeżeli o mnie mowa, to poprzednie twe opowiadania były lepsze.

    - I.F.

    OdpowiedzUsuń